Τα γεωπάρκα είναι περιοχές που στοχεύουν στην προστασία και ανάδειξη του συνόλου των στοιχείων της κληρονομιάς της Γης, με έμφαση στα πετρώματα και το ανάγλυφο και τη χρήση τους για τη βιώσιμη τοπική ανάπτυξη αγροτικών περιοχών. Βασικοί τους στόχοι είναι η βιώσιμη διαχείριση των περιοχών τους και η στήριξη της τοπικής οικονομίας και των προϊόντων μέσα από την ανάπτυξη εναλλακτικών μορφών τουρισμού, όπως ο Γεω-τουρισμός.
Τα γεωπάρκα ιδρύθηκαν σαν θεσμός το 2000 από τέσσερις αγροτικές περιοχές της Ευρώπης ανάμεσα στις οποίες και το Απολιθωμένο Δάσος Λέσβου με τη δημιουργία του Δικτύου των Ευρωπαϊκών Γεωπάρκων . Το 2004 η UNESCO αναγνωρίζοντας το ρόλο τους έθεσε τα Ευρωπαϊκά γεωπάρκα υπό την αιγίδα της και δημιούργησε με πρότυπο αυτά το δίκτυο των Παγκόσμιων Γεωπάρκων. Σήμερα τέσσερις περιοχές της Ελλάδας, το Απολιθωμένο Δάσος Λέσβου, το Φυσικό Πάρκο του Ψηλορείτη, ο Χελμός – Βουραϊκός από την Πελοπόννησο και ο Βίκος – Αώος από την Ήπειρο είναι ενταγμένα στο Ευρωπαϊκό και το παγκόσμιο Δίκτυο Γεωπάρκων, τα οποία αριθμούν 64 και 111 μέλη αντίστοιχα.